Il mio ingordo contatto con le pagine dei bloggers mi guida frettolosamente verso un'ipotesi: ai tempi in cui la lingua del racconto, della critica, dei comizi pubblici, dei mezzi di comunicazione che esalano il loro ultimo respiro nei bassifondi, nella poltiglia del life style e della narrazione ruminante, nel tedio accademico... contemporaneamente, negli effimeri giardini della rete viene coltivato uno stile che è provocatorio, eccitante per la mente, ammaliante e costretto... In questi stili intravedo un'avventura, sento il fremito della scrittura e nutro questo hobby esigente con passione.
.
Buon InWeDay a tutti!
3 commenti:
Happy International Webloggers' Day!
from Canada
Oρισμένοι κάνουν λόγο για κοινωνικό ρεύμα που διαμορφώνει μια νέα μορφή επικοινωνίας μέσω της προσωπικής έκφρασης, άλλοι προβλέπουν τη μετεξέλιξή τους σε ανεξάρτητες μονάδες δημοσιογραφικής ενημέρωσης και κάποιοι μιλούν απλώς για κοινά «σκουπίδια» δίχως δυναμική και χωρίς κανένα μέλλον στο Iντερνετ.
Ο,τι, τέλος πάντων, κι αν είναι τα blog -ηλεκτρονικά ημερολόγια, θερμοκήπια ιδεών, ελεύθερη ενημέρωση, εστίες κοινωνικής αντίστασης, μετεξέλιξη των chat, επικοινωνία, παρηγοριά άτολμων μοναχικών, ή σκουπίδια- και ανεξάρτητα με την εξέλιξη που θα έχουν, ένα είναι σίγουρο: εξαπλώνονται με πραγματικά ασύλληπτους ρυθμούς.
Ευη
«Τα blogs είναι η επιστροφή του ρομαντισμού στη γραφή. Ενώ όλο και περισσότεροι σήμερα γράφουν και δημοσιεύουν «μυθιστορήματα» κυνηγώντας τη φήμη, το χρήμα ή το ξέπλυμα του ονόματός τους, ενώ οι καθαυτό συγγραφείς λειτουργούν όλο και πιο πολύ σαν επαγγελματίες, με ό, τι καταναγκασμούς και σκοπιμότητες συνεπάγεται αυτό, ενώ τα δημοσιογραφικά κείμενα γίνονται όλο και πιο άψυχα, εξαιτίας των φραστικών αυτοματισμών και της μεθόδου του copy-paste, της άκριτης συρραφής αποσπασμάτων από κείμενα κατεβασμένα από το ΄Ιντερνετ, γενικά ενώ η γραφή αναπαράγει σήμερα τον κομφορμισμό της κουλτούρας που την αποθεώνει, οι bloggers ανακαλύπτουν ξανά την επαναστατικότητά της, τις δυνατότητες που κρύβει ως μέσο αβίαστης, αληθινά προσωπικής έκφρασης, την απελευθερωτικά ευρηματική επικοινωνιακότητά της.
Και, αν έχει σημασία μια τέτοια λεπτομέρεια, τα λέει όλα αυτά κάποιος που είναι κάθε άλλο παρά μανιώδης δικτυοπλόος, κοινώς net surfer.
Οι bloggers γράφουν μόνο για το κέφι τους (προσοχή: όχι για την πλάκα τους!), δεν αυτολογοκρίνονται (τα blogs είναι εξ ορισμού η άρνηση της αυτολογοκρισίας) και διαβάζονται από αυτενεργούς αναγνώστες, που η αναγνωστική συμπεριφορά τους απέχει παρασάγγας από τη ληθαργική συμμόρφωση με τις μόδες της βιβλιαγοράς ή από το βιαστικό, μισοαφηρημένο «ξεπέταγμα» των δημοσιογραφικών άρθρων».
Δημητρης
Posta un commento